Nawiązując do Pani dzisiejszego wpisu o karmieniu zwierząt... Od zawsze wzrusza mnie ich los, staram się też je dokarmiać... I sam ich nie jem już niemal 9 lat. Staram się też - w miarę możliwości - nie nosić niczego skórzanego. Przemysłowy stosunek do zwierząt jest okropny.
Wspieram schronisko-sierociniec dla słoni w Afryce. Straszne historie mają te słonięta. Co 15 minut zabijany jest słoń, tylko po to, aby odrąbać mu kły i sprzedać. Koszmar... Słonięta, które zostają, mają czasem po kilka dni lub tygodni...
A jeśli chodzi o karmicieli i karmicielki gołębi, niech będą. Czytałem niedawno niezwykle wzruszającą powieść o jednej z paryskich karmicielek. Książka to "Spóźnieni kochankowie" Whartona. Polecam Pani i wszystkim.
Pozdrawiam Panią, Krzysztof
Ps. "Sama sobie jedz żołędzie". Cudowna odpowiedź. Gdyby się Pani zdecydowała, mogę przynieść do teatru. Koło mojego bloku jest ich bardzo dużo
)))) Pozbieram i przyniosę. Miłego dnia.