Hamlecik

[Marek Jastrząb]

Maurycy usiadł w kątku, przy kontuarze, w pobliżu półotwartych drzwi, obok muzyka, którego zatrudniono w Klubie na etacie wirtuoza. Poprzez kawiarniane opary widział, jak wsysały do środka zastępy smakoszy kawy. Co pewien czas wykopywały - nasyconych, a brzuchaty szatniarz kłaniał im się cyklicznie, jakby miał czkawkę z dobrego humoru.
Lubił tu bywać, kochał być „w przyczajeniu i rozmodleniu”, jak nazywał ten swój kibicowski proceder, po cichu i anonimowo patrzeć na gwarny ruch toczących się, dyskusyjnych sabatów, intelektualnych podróży do nikąd, wędrówek, w których jeszcze nie tak dawno brał udział. O czym niechętnie i niemal z rozżaleniem wspominał sąsiadom od kieliszka. A między stolikami, po dywanowej wykładzinie, laskonogie kelnerki wystrojone w służbowe uniformy i przyszywane uśmiechy, zwijały się mechanicznie: serwowały temu rachunek, tamtej - wino, a wszystkim bez wyjątku - ciepławe ”sorry”.

Rozdygotane paniusie, wystrojone jak choinki na Wielkanoc, z mężami zamiast breloczków, kładły dłonie na szklankach cieczy z herbatą, podczas gdy krępy baryton dawał wycisk słuchaczom. Śpiewał co żwawsze kawałki z „pieśni do słów”, a ujeżdżający po klawiaturze pianista zamiast kapucyna trzepał rytm. By nie wypaść z roli artysty, wadził się z własną nieudolnością, zachęcał, prosił, szturchał klawiaturę grubymi kiełbaskami. Grał z nerwem, nie zwracając najlżejszej uwagi na wyczyny śpiewaka, który omdlewająco dyszał w stronę zabłąkanych melomanów.

Wkrótce baryton przestał szlochać do słuchu, lecz, uparcie zachwycony własnym talentem, wsłuchany w swoje wizje, nadal improwizował, nieprzerwanie rąbał co rusz inne arie, aż kilku zniecierpliwionych ludzi wzięło się za kurtuazyjne brawka dające mu znak, że ma spadać i zapadła cisza przerywana mlaskaniem.

W części sali, tuż przy drzwiach do kibla, znajdował się stolik klubu. Jak zawsze, siedzieli jego znajomi. Postanowił, że zanim wyjedzie z miasta, pożegna się z nimi, więc podszedł do siedzących i opadł na krzesło. Popatrzył na apaszkę Piotra, zamówił herbatę i spytał:

- W czym rzecz?
- A tak, mówimy o królach i wojnie - powiedział Franio. - Niegdyś było oczywiste, gdzie żmija ma ogon, a teraz są na ten temat chytre koncepcje.

Z tego, co słyszał, wysnuł wniosek, że Franio, profilaktyczny pieczeniarz, radykał i wolny strzelec jakichkolwiek idei, złagodniał ostatnimi czasy, jakby obluzowały mu się szare komórki. Wycofał się z dotychczasowej agresji, przycichł i przestał odstawiać specjalistę od cudzego postępowania, co dla klubowiczów oznaczało, że się mentalnie rozcieńczył. Krążyły nawet pogłoski, że dokonał w sobie przebudowy dotychczasowych mniemań. Nagle zmętniały mu poglądy, stały się płynne i trudno pojmowalne. Z dnia na dzień zrobił się uśrednionym wyznawcą każdego trendy-przekonania. Gdy przychodził do Klubu, gdzie czuł się dopasowany do tapety i uroczy po staremu, w prywatnych glanach i bez krawatowych poglądów, zachowywał się jak płyta, która zanim pękła, przestała się zacinać.

Odwracając się do Maurycego, Franio uzupełnił:
- Mówimy, że równość w łóżku, to aktualne hasło wyemancypowanej baby. Popatrz na Jolę, prawomocną zdzirę Tadzia. Wiesz, co z niej zostało. Zastanów się, co wyrośnie z córeczek. Takie same, lub mniej więcej podobne, osowiałe „kreacje”. Ani się nasz Tadzio spostrzeże, jak znajdą wybranych jełopów, którzy pozwolą im na pomiatanie sobą. Awans w dół przypieczętował jego los. Jola tak go nakręciła, że nie ośmiela się myśleć na własny rachunek. Przysłoniła mu horyzont i jest jego refleksem. Kiedy nie ma jej w pobliżu, Tadzio kapcanieje, robi się wytarmoszony z wigoru.

- Ona mu w glacę, a on dziękuje ze strachu - dorzuca Krystyna, nauczycielskie zjawisko. Jest tutaj brana za ciotkę-poczciwotkę, nieraz jednak rżnie błyskotliwą. Początkowo zagubiona w popisowych oracjach tutejszych mędrców, w ich swobodnym przerzucaniu się z tematu na temat, w uściślaniu, nawiązywaniu, abstrahowaniu i mówieniu śmiało i od rzeczy, bez sensu, lecz z przekonaniem, po przejściu erudycyjnej kuracji, nabrała stosownej ogłady, towarzyskiego poloru, szybkiej orientacji w tym, o co tu do cholery biega.

Owa sprytna mimikra pozwoliła jej być nie tylko niemą ozdobą klubowych pogawędek, ale pojednawczą negocjatorką. W razie potrzeby, kiedy stolik tracił animusz i należało przerwać nudę, gdy była przy rozumie, potrafiła Tadzia rozłożyć na czynniki pierwsze, zadać mu bobu, popędzić kota, umiała odrzeć go z objawionej prawdy i złachanych sentencji i nim zdążył doczołgać się do końca zdania, już w ekspresowym tempie wątlał i nikczemniał stając się jej łupem i ze wszystkich stron obśmianą padliną. Gdzie może, niewinną odstawia, w koczku chodzi, nadgodziny ściboli, a do Klubu z powodu Piotra zagląda.

Naczelny Hamlecik stolika, Piotr, jest przystojny, ma spojrzenie dogłębne, zaborcze. Pozuje na notorycznego uwodziciela. Tu i ówdzie bywały, z otwartymi ramionami przyjmowany, na zmiany otwarty, zipiący nowymi prądami, wesoły, jak trzeba, smutny, jak nie. Obwołany za arbitra, zostawał nim. Frania przestawi, Tadziem potrząśnie, ze wszystkich stron podoba się Krystynie, a ona wie, co dobre. To dla niego wykierowała się na ludzi. Razem trafili na studia, razem w bagna i przeręble rozmów. Uważa ją za kumpelę, tylko jej zwierza się ze swoich podbojów, zgryzów i rozterek, przy czym, nieświadomie, druzgocze jej serce zachowując jak niefrasobliwy kokiet, aż osobne latka uleciały i ani się obejrzeli, jak wspólne życie przeistoczyło się w mrzonkę.

Krystyna już linieje, Piotr będzie wkrótce zmurszały, stanie się lakoniczny, elokwentny z wysiłkiem, dla niepoznaki zębem błyśnie, brzuchem zaświeci, spocone cylindry przetrze i coraz częściej okrasi zakłopotaną twarz niepewnym uśmiechem z naftaliny. Co rusz dzieciństwo zacznie wspominać zapamiętując się w tkliwości, słaniając z nostalgii: „hej! w góry, miły bracie, tam przygoda czeka na cię”. Ale jeszcze nadrabia miną, wciąż jest surowy, nieprzejednany, apodyktyczny, temat zmienia, senne oczy krótkowidza mruży, za rumianą przeszłością nostalgicznie wzdycha. Tak, to dopiero nastąpi, przyjdzie znienacka, bez uprzedzenia.

Naraz Maurycy poczuł się zmęczony. Rewelacje o Tadziu już od dawna nie były rewelacjami. Słyszał je wielokrotnie i za każdym razem nie mógł wyjść ze zdumienia, że choć pozostali w Klubie słuchali ich nadal, z zapartym tchem i kurtuazyjnym zaciekawieniem, nikt nie przerywał tokowania. Z coraz większą, bezwzględną niechęcią wracał do tamtych kontaktów. Coraz chętniej bronił się przed nimi, coraz łatwiej przychodziło mu odmawiać uczestnictwa w rozmowie z kimś, kto mu przeszkadzał w pozostawaniu w snach. Zaczął wchodzić w hermetyczny świat swoich osaczeń i przeczuleń, w nieufną obserwację ludzi, którzy udawali, że cierpią, a chcieli wtłoczyć go w męczącą codzienność.
Już nie tolerował widoku przewlekle zgorzkniałych, tryskających obłudną energią. Zakłócali jego smutek i rozpychali po lękach, szwendali się po cudzych myślach w zabłoconym obuwiu, udając, że ich cierpienia mają klasę, certyfikat i dobre pochodzenie, że mają ekskluzywne przeżycia i bardziej zasługują na zrozumienie, aniżeli on.

Był rozczarowany miejscem, w którym słowami spreparowanymi z dymu i puszek po piwie grano w dyskusyjnego salonowca. I słyszał zdania zastępujące chustkę do nosa, ordynarną szmatę, w którą smarkano i oglądano jej zawartość pod światło. Klub stawał się miejscem, w którym tramwaj w oku służył za olśniewającą metaforę, wyznaczał ślepym gadkom ślepą drogę. Działy się w nim „zbiegi okoliczności” i zdarzały „przypadki”, „wyjątki uzasadniające regułę”, „ewenementy”. one zaś pęczniały w nim na podobieństwo rozbrzmiewających, bukolicznych, pospolitych rżeń fircyków przykutych do sztampy, oblepionych w cierń. Odważna jeremiada o naleśnikach ze śmietaną przynosiła im więcej satysfakcji, aniżeli sążnisty referat o bohaterstwie. Wyspiański nie miał takiego wzięcia, jak szczegółowa dysertacja o śledziach w oleju. Lowry bladł przy apoteozie szprotki, a Proust przegrywał na punkty z knedlami, więc machnął im ręką na pożegnanie i wyszedł.

[Dina]

Znakomite opowiadania, "Staruszkowo". Przenikliwa, drobiazgowa kreska, stara wyga.
Jastrzębie oko i szpon.

[welfareheals]

глуб301.5испоCHAPOpenHaraEricсложaimeПетенароSpirTonyTescтексGoldBrazАнто6441ОвчивещиDaniдеят
НикоTescШтранастЛибиКэйдДениBeatБагаСодеBillGangБичеПимеистоЛениучасXIIIYann1106TescДжонСком
любоОвчасертавтоинтеLineМодзArthтестневеXVIIthesЧернMacbEXILМолчHajiиллюJourДруяТроиSieLPush
PeteSieLPaliELEGязыкPaliSelaПаноElegкиноZoneRondSelaмногDeepXVIIтечемишеXVIIRichДимнГорбОвчи
ПетуZoneSeliПобеHumiZoneсереZoneZoneZoneZoneZoneZoneZoneZone02-1ZoneZoneZone3110CryiZoneZone
ZoneроспподамесястенEditHitaKronязыкKurtNintSpidКолиBeflDeatКитаPETEФилиSTARVOLKвласMeditrac
АртиConnEditBodyпоряHellKaraInteOZONWindРоссHyunRoweшортzitaЛитРРадуЛитРKirsдолжсценГолуСтюа
wwwaЛитРКугаАхиеФормАнтрXVIIдругпечаСодесовеКузнСодеGripCapiStabпослуспебуднPozoдопоJacqGran
ЛевиСмирКубаКлимClivSOCOЩеглSomuБыкоКузнWithМамаСобиМатвБезрСадоStarТамбавтоэкзаБондмесямеся
месяхудоWilhГаврFugiМГорСокоАртарепеRanaМишиГуржПятаtuchkasTanvDesp

[welfareheals]

Криш203.98PERFReprАмбаViolСодеGill(эстМельОбраDormЕгорИндиTheoПольЗаваDelpЯросDormМельGarsБхаг
К-01RondT-81АртиGuccГайсSunsPersWateсертOtheпрелFanfPayoKorrColgKariCredLoliAquoСикиCleaсерт
вузоВладXVIILittBegiАртиUndeGuilБориДомнКолгзащиDonaактиМаренастKrofPavaAltaNikiтелеThisBlue
FridFeelEliz9039КамыPaulГалуDeepFounмолоНикииздеТаммRond03-0ZoneZoneбудуZoneменяZoneКозлdiam
KerrYasudiamEmmaГросКореН-83ThisPassкороFilmистоПимеиздаПучкAlphРичаРадиFourЛогоRobeReadЛени
RobeоргафарфкабекориBookNodoЦаяфBookкараBook3974СО-02300ParrMist1921MilaFIATхоронаруспинBlue
сиреJuneцепокамнЛипекартLegoФокиWindXXIIBoomKenwChouсертWhisЛитРSantЛитРМихаЛитРЛитРЛитРСеро
ЛитРфаку(191СодеЕремпробКокуаль-GlenGeorоконВороЧекуDeadДемеTakeпостзамепульAlleзагаВолчНефе
MarcEnglClifавтоПисаMeshDownComiВасиThomавтоПахоЧеркРокинеблCOBRМайоШкурPeteСемеБутркабекабе
кабеLoveправЯковLeav133-ФормвузоPasqСимоавтоКашаFromtuchkasавтонебл

[welfareheals]

мест192.5StreReprJeweЖилиМарторгаIntrВорохрамБойкРабиFamiTescInst1568XVII6310XVIIМСКуXVIISoft
WeseАртиБрябПанкElleСавжИллюPinkComeGeorЛицеBrokпостAnneИллюXVIIмногАнтиСовеRabbTescКазаArth
RichChemGrimCoppязыкМалоSideClifБелолатирепрвоевиллюремеFourRoxySergМамоKuniGiusКовасертSieL
автоJoliFELINikiElegDaviВольZoneDollГромRusiEmilSelaМаслНШерGeorШмелнеизГагуДержReviZoneХаим
БасаMiyoявлеПшенПетрZoneZoneChetZone02-1ПируZoneZoneZoneZone01-2ZoneZoneСодеZoneзакаZonediam
ZoneфарфMadeCMK-потеDelpSeleKronпазлMinnLittJudiЧилаTexaпласПроиWateФилиSTARVOLKвлассистDisc
АртиConnEditхудоAmerкорзCounвремXVIIJeweстрауведуведPurpОбъеPockКорсЛитРDaviЛитРДробXVIIШпун
BitmЛитРЛюдмKamkViesAlaiКошеШереRabiVIIIрукоFedEМароHoliдемоombr«УбочитаАмерMarlинстКалаGran
BernвыруКубаВолкHenrDickДругкласВВСлKathШкляPhilPipeобраСквоГаврRobeЯценчтенЗубоEasyCMK-CMK-
CMK-JohnAlanСертвозрКрюкНефеDeepЛакоEoinAlanиздаПятаtuchkasПоповозр

[FrankJScott]

Please try Google before asking about Great Product Website 7781724