Wielka radość!

[AnnaMaria]

Droga Pani Krystyno,
Milanówek jest z Pani ogromnie dumny!!! Ja jestem niesamowicie dumna, że mogłam wczoraj Panią oglądać w Boskiej w Tatrze Telewizji. I kiedy ktoś dziś wśród znajomych wspominał o wczorajszym spektaklu i o Pani, to serce zaczęło szybciej bić, w końcu łączy nas Mała Ojczyzna, z czego jestem ogromnie, ogromnie szczęśliwa... Dziękuję za wiele niesamowitych wrażeń, za doświadczenie radości, a na końcu także zadumy... Cieszę się i jeszcze raz bardzo dziękuję, a w marzenich i pragnieniach Florence Jenkins odnajduję trochę z siebie...

Pozdrawiam najserdeczniej!

Głębokie ukłony,
AM

[Krystyna Janda]

Gorąco Panią pozdrawiam. Milanówek nocą poznałam w noc przed nagraniem Znów uciekły mi psy. Była późna noc. Szukałam czy nie am ich w ich pokoju przy garażu, po ciemku odchyliłam drzwi nie wiedząc że ktoś włożył między nie a futrynę, żeby się nie otwierały szerzej, grabie do trawy. Odciągnęłam je jak sprężynę i walnęły mnie z całej mocy w te głupią łepetynę. Płakałam z bólu jak dziecko, chodziłam po Milanówku i szukałam tych łajz. A potem pomyślałam sobie ze nieźle byłoby gdybym się skasowała bardziej i nie mogła zagrać w poniedziałek wieczorem . Zamalowywali mi fioletowy guz na czole cały czas. Ale głowę mam twardą , to muszę przyznać. Tak się walnąć i nie uszkodzić poważnie to sztuka. Psy znalazłam i przyprowadziłam do domu na szczęście. Ukłony milanowskie.