Z przykrością stwierdzam, że nie jestem Pani „trzonem”. Napisała Pani niżej, jakoś tak, że Forumowicze, to trzon Pani publiczności TP. A ja mam tak daleko do Warszawy... buuuuu ( to płacz ) i w żaden sposób jako forumowicz tego trzonu nie tworzę...
Ale zgadzam się na Towarzystwo Wzajemnej Adoracji i wspólne starzenie się...podpisuję się pod tym
Boję się, że jeszcze trochę i poproszę, żeby Pani pozwoliła mi zamieszkać w namiocie na Pani podwórku. Ale co tam, adorujmy się. Kochajmy się i wszyscy cieszmy się tu sobą. Brzmi to prawie jak odezwa rewolucyjna, ale chce mi się żartować, bo po ciężkim dniu odnajduję tu radość, ciepło i wielu cudownych ludzi. Cudowni ludzie piszą do Pani cudowne listy, bo Pani jest cudowna i tyle na ten temat. I nie ma innej opcji.
Jutro mam ciężki dzień. Okaże się, czy jeszcze jakiś czas pomieszkam w blokowisku, czy z rodziną ( mamą, siostrą i jej rodziną ) uda nam się kupić duży dom za miastem...marzenie mojego życia...ciągle o tym mówiłam i może wygadałam sobie...ale...jest jeszcze małe ale...albo tak duże ale, ze wszystko szlag trafi...jestem udręczona naszą biurokracją, obiecałam sobie, że na ten temat nie będę pisać...jutro może się okaże...a może znowu jeszcze za tydzień...niech Pani trzyma kciuki, to nie przyjadę do pani z tym namiotem, może w końcu będę miała swoje podwórko...
Pozdrawiam serdecznie Towarzystwo Wzajemnej Adoracji, życzę beztroskiego, spokojnego snu i niech nam wszystkim przyśnią się cudowne i słodkie krasnoludki, te, które (ponoć jak śpimy ) sikają nam do mleka.
Wszystkiego dobrego Pani Krysiu
Zuzanna
