Czy Pani wie, czym się różni dziewica od emerytki? Niczym, obie czekają na pierwszego.
Do trzydziestki mówiłam, że jestem dziewicą orleańską, teraz to tylko dewotą watykańską ( przepraszam wszystkie dewoty). Ale niestety strasznie boję się zestarzeć w naszym kraju. Nie ufam opiece zdrowotnej, a za te wszystkie lata uczciwej pracy, politycy powinni się wstydzić proponować mi taką głodową emeryturę. Ponoć długość pracy nauczyciela ma wyznaczać umiejętność utrzymania moczu i kredy przy tablicy. Z moczem już mam problemy, bo jak nieopalany autobus postoi w korku to z przystanku do szkoły muszę biec świńskim truchtem, a kredę to i nieboszczyk utrzyma. Salę gimnastyczną mam tak daleko, że jeszcze trochę, a dzieciaki będą mnie tam znosiły na wf. Dobrze, że dzieci mnie odmładzają, ponoć na swoje lata nie wyglądam...a jak za parę lat na rozpoczęciu roku szkolnego dzieciaki się rozpłaczą, jak zobaczą zamiast młodej pani taką babcię?
Mam żal do polityków, że boję się emerytury. Mam żal do polityków, że moi przyjaciele boją się wracać do swojej ojczyzny, choć bardzo tęsknią. Mam żal do polityków, że tyle moich kuzynek przechodzi syndrom opuszczonego gniazda, gdyż ich dzieci rozjechały się po całym świecie. Mam żal do siebie, że jestem taką lokalną patriotką, że jak się przeprowadzam to tylko z ulicy na ulicę, ponieważ nie umiałabym wyjechać z mojego ukochanego Zadupia, a co mówić za granicę.
Pewnie, że głosowałam na Donalda Tuska i mocno trzymam za niego kciuki. O jedno mam do niego żal. Chciałoby się przemówić – Donaldzie, bracie, wystarczyło w tym szale przedwyborczym powiedzieć, że na pewno będzie pan lepszym politykiem, niż poprzednicy, ale że cudów nam Pan nie obiecuje, bo tu cuda na razie nie są możliwe. Obiecał pan cuda i teraz oczami świeci.
Przepraszam, kończę, tylko nie polityka...
Dziś święto artystyczne. Cieszę się, że tak mądry dziennikarz, jakim jest Tomasz Lis porozmawia z Panią w naszym imieniu.
Pozdrawiam cieplutko. Przytulam mocno. I życzę dużo zdrowia i kasy!
Zuzanna