a takie tam...

[pati]

Dobry wieczór, a właściwie dzień dobry Pani Krystyno, bo Pani pewnie niedługo wstanie;)
Od kilku, kilkunastu dni snuję refleksje o życiu, ludziach, przyjaźni, tak sie złożyło, że robię to głównie po nocach, bo wtedy jest cisza, rozkoszna cisza...nikt nie dzwoni, nie ma hałasu...można usłyszeć własne myśli...można sobie popłakać i być pewnym, że nikt nas na tym 'nie przyłapie'...przyznam szczerze, że przechodzę obecnie najtrudniejszy okres mojego życia, zbyt wiele się skumulowało na raz, w sumie w głowie mam tysiące myśli i tak naprawdę nie wiem na czym się skupić...
Chyba zacznę od tego, że jednak człowiek człowiekowi jest bardzo potrzebny, a niestety często o tym zapominamy, tracąc coś naprawdę ważnego i istotnego, a tego nie da się nadrobić, już zawsze będzie czegoś/kogoś brakować...tak ostatnio obserwuję ile ludzie sobie krzywdy wyrządzają, okropne to jest i nie do zaakceptowania. Czy to w polityce czy w życiu codziennym obiecują, a potem nie sprostają obietnicom. Mówią, że są, ale rzeczywistość ukazuje coś zupełnie innego...a czasami należy 'kochać' nawet za cenę złamania samego siebie, bo czymże są puste obietnice...?! Ktoś mi kiedyś powiedział, że tak naprawdę żyjemy na tyle, na ile istniejemy dla innych i to są baaardzo mądre słowa, oby każdy zaznał ich mocy, oby każdy czuł się potrzebny, oby każdy był komuś potrzebny...


Życzę Pani cudownych przyjaciół, by zawsze czuła się Pani potrzebna i w potrzebie (i nie tylko) miała na kogo liczyć...by własne 'ja' nie przesłoniło ani Pani, ani nikomu innemu tego co piękne i prawdziwe, bo czymże jesteśmy bez innych, tylko samotnikami wśród tłumów...

[Krystyna Janda]

Dziękuję za refleksje. To nieczęsty ton , nawet w naszych korespondencjach tutaj, a tutaj ludzie niegłupie są....