"Przesłuchanie"

[Nadia_]

Moja Ulubiona Pani Krysiu,

obejrzałam "Przesłuchanie" i jestem przerażona. To okropne, do czego można doprowadzić drugiego człowieka, jak go zniszczyć, jak poniżać. Ze strachem obserwowałam, że jeśli ma się władzę, wysokie stanowisko, to można oskarżyć bezbronnego o wszystko, można naginać rzeczywistość do własnych celów, odzierać ludzi z godności. Ale dobrze, że takie filmy powstały. Urodziłam się już w wolnej Polsce i uważam, że moim obowiązkiem jest świadomość tego, z jakim poświęceniem tę wolność zdobywano, ilu ludzi cierpiało, jaką odwagą się wykazywało, żebym ja teraz mogła żyć bez żadnych ograniczeń... To ważne, żeby o tym pamiętać.

A Pani tym filmie - niesamowita. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, z jakim zrozumieniem pokazała Pani przemianę postaci. Początkowe "Zgadnij kotku", pełne radości życia i energii (które tak świetnie Pani oddała), przez kontrast sprawia, że sceny więzienne przerażają jeszcze bardziej. Urzekła mnie postawa Antoniny w pierwszych dniach uwięzienia: jej zaufanie do ludzi, nadzieja, wiara w sprawiedliwość - mimo wszystko... Bolało mnie powolne zabijanie w niej tych wszystkich pięknych cech. Jest Pani w kreowaniu postaci tak sugestywna, że razem z Antoniną odczuwałam rozgoryczenie, panikę, złość. Zafascynowało mnie Pani spojrzenie w filmie, tyle można z Pani oczu tam wyczytać: strach, żal, niezgodę na to, że świat nie jest taki, jakim go sobie wymarzyła Pani bohaterka. Pierwszy raz w życiu z lękiem patrzyłam na ekran, scena z przegryzaniem żyły jest przerażająca... Ale cieszę się, że to Pani mi to wszystko pokazała, że dzięki Pani to zrozumiałam i przeżyłam. Pani Krystyno, jest Pani Wielka...

Dziękuję.
Nadia

[Krystyna Janda]

Dostałam za tę rolę Złotą Palmę. Pozdrawiam.