nasza Polska

[Tomaszek988]

Droga Pani Krystyno, mam na imię Tomek, jestem osiemnastolatkiem i żyję w tym kraju na prowincji. czeka mnie matura i ogolnie ciężki rok. Może się wydawać ze mam beztroskie wakacje i nic nie robię jak większość moich kolegów z klasy, imprezy i piwo po zrywaniu wiśni. po moich przejsciach nie jestem taki jak inni, alkohol pije okazjonalnie to dopiero od tego roku. podobnie też zacząlem palić papierosy, to wszystko od 18 roku życia, bo dawno temu obiecalem sobie że zacznę te rzeczy robić gdy będę pełnoletni. codziennie rozwiązuje zadania z matmy i fizyki <muszę> Lubię czytać Pani dziennik i zawsze gdy mam wolny czas zagladąm tu. interesują mnie odowołania do naszego kraju. Otóż powiem Pani jak on wyglądał dziś ale moimi zaspanymi oczami. Rano pojechalem do dziadków, słońce i lekki chłód, ludzie na polnych drogach szykują się do młócenia zbóż, mówia o suszy i pracy. nastepnie cieżka praca w polu, workowanie zboża i zwózka słomy i nagle na nieszczęście deszcz... szybkie zwijanie i ganianie, <nie teraz Panie Boże>. Następnie po obiedzie przestaje padać, szybka zmiana pojazdu z ciągnika na fure i jazda po snopki, znów zaczyna kropić, koń przyspiesza i sie pieni, cale duże pole i to w naszych rękach, stara stodola na uboczu... to wszystko na tle pieknego widoku na ¦więty Krzyż, Pasmo Jeleniowkie pola, ląki, lasy, w ciszy i na swieżym powietrzu. W tym słychać mój głos, a obok mnie koń, towarzysz pracy prowadzony przeze mnie, ręce w rekawiczkach, bo snopki w nich lepiej podawać, sznurki tak nie piją, na furze dziaduś, babcia w stodole. tak mi minąl dzisiejszy dzień i pewnie nie tylko mi w tej naszej Polsce. Moje marzenie po żniwach? Pojechac do Warszawy do teatru Polonia. Szkoda, że jego rozbudowa stanęla w miejscu, szczerze wspólczuje. Pozdrawiam wszystkich.

[Krystyna Janda]

Dziękuję za opis. Uważam że był to bardzo sensowny dzień. W teatrze nie gramy do 7 września . Potem wzawiamy spektakle na małej scenie. Zapraszam.